Laat ik het maar opbiechten, therapeut. Er gaan soms weken voorbij tijdens welke ik me geen moment afvraag hoe het toch met Goedele Liekens zou zijn. Ik voel me daar erg schuldig over. Ik wens van ganser harte dat u hier een Freudiaansgewijze duiding aan kunt geven. Zelf ben ik inmiddels het noorden kwijt en van het padje af. Nadat mijn horoscoop me te kennen gaf de hoop met mij definitief te hebben opgegeven, heb ik mijn toevlucht gezocht in de numerologie, mij gewend tot handlezeressen en heb ik mindfulle wichelroede-influencers geraadpleegd, zonder ook maar enig vertrouwen in een goede afloop te hebben. Resumerend kan ik stellen dat ik ten einde raad ben. Zeker nu ik heb vernomen dat de reclamespotjes van supermarkten niet langer zullen worden ingesproken door stemacteurs, maar dat het werk van die neringdoenden uit kostenbesparend oogpunt zal worden vervangen door artificial intelligence. Alsof dat iets ten goede zal doen keren. Pas als de muzak in supermarkten wordt vervangen door artificial intelligence zal aan het eind van de rij bij de fles- en blikjesinnameapparaten de mens iets wat op hoop lijkt gewaarworden. Eerder niet. En ook dan zal op de displays van de fles- en blikjesinnameapparaten nog vaak de mededeling 'Hoop is slechts uitgestelde teleurstelling' te lezen zijn. Inderdaad: niet slechts de automaat; het hele leven is defect.
