KOEKJES VAN EIGEN DEEG

Gedroomd dat duizenden drones confetti met daarop track&trace-codes over mij uitstrooiden, ik ze alle invoerde op de webzijde van de leverancier en dat ik de bestelling nooit zou ontvangen.

Ik beschouwde het als een teken van hogerhand dat ik eierkoeken in huis moest halen. Pas na het ontwaken trok ik die conclusie. Waarom pas na het ontwaken? Omdat het in mijn dromen nooit voorkomt dat ik iets moet. Ik zou door Sigmund Freud, als hij werkelijk verstand van droomduiding zou hebben gehad, een gebiedendewijsloze dromer zijn genoemd.

Maar om niet geheel van het padje te raken en de vertelling enigszins in de richting van logica te duwen...waar was ik? Eierkoeken moest ik hebben. Dus mij aangekleed en de deur uitgegaan teneinde eierkoeken te bekomen. Daar standvastigheid mij ten enenmale ontbreekt, was het plan om eierkoeken te halen al voor het bereiken van het zebrapad veranderd in een niet te stuiten lust om mij Nobo Spritsen aan te schaffen en het niet bij aanschaf te laten, maar tevens tot verorbering over te gaan, onderwijl bedenkend hoe ik mijn acties en overwegingen zonder oeverloos gebruik van archaismen aan het papier - in werkelijkheid natuurlijk het beeldscherm van mijn computer - zou toevertrouwen.

Ja, dat was nog een hele opgave. Een uitdaging, volgens de 145 in een gros-schrijfwijzer.

 

LANGS DE SCHELDE (recensie)

 

Met mijn fietstochten van afgelopen jaar heb ik een behoorlijke mate van rivierenfetisj opgelopen. Ik vind het te gek om op die manier de Nederlandse delta te leren kennen. Dat was kennis die ik al bovengemiddeld had, maar wat betreft ritten langs rivieren heeft zich een niet te bevredigen graaimentaliteit van me meester gemaakt. Ik wil meer, meer, meer. Eerder had ik de gewoonte slechts tochten te maken die niet verder reikten dan afstanden die ik op op de terugweg ook pedalerend kon volvoeren. Later fietste ik zo ver mogelijk en zette rijwiel en mijzelf op een trein terug, Rotterdamwaarts.

Vrij uitgebreide fysieke kennis met rivieren maakte ik al eerder. Ik voer twee weken als stagiair met een binnenvaartschip en ervoer zo, vanaf het water, de Nieuwe en de Oude Maas, Beneden Merwede, Boven Merwede, Waal, Rijn en - de mooiste - Moezel. Daarvoor leerde ik al de uitloper van de Schelde, de Westerschelde, behoorlijk breed kennen. Als geluids- en cameraman werkte ik diverse keren in opdracht van Rijkswaterstaat op schepen en pontons, vanaf waar men zich bezig hield met de uitdieping van deze zeearm. Ik was dan ook verheugd toen ik vernam dat de publieke omroep de serie 'Langs de Schelde' zou uitzenden. De Westerschelde kende ik al goed; stroomopwaartser ben ik er vele malen minder goed thuis. Dit zou leuk en leerzaam worden.

Toen ik las dat Huub Stapel de presentatie van de documentairereeks zou verzorgen, slonk mijn enthousiasme. Ik vreesde dat dit wederom op een openbaring van een ziekteverschijnsel van deze tijd zou uitdraaien. Uit kijkcijfergerichtheid moet er een BN'er als talking head aan het programma worden toegevoegd.

Vandaag keek ik de eerste twee afleveringen. Werd mijn vrees bevestigd? Ja. Huub Stapel presenteert redelijk vaardig en interviewt in voldoende Frans niet onaardig. (Hoewel 'ta grand-père' het insluipen van dementie doet vermoeden. Of zou de vertaling van de Franse mannelijke en vrouwelijke versie van het bezittelijk voornaamwoord hem werkelijk onbekend zijn?)

Hét grote manco van dit soort programma's: vanwege de bekendheid van de presentator wordt die overvloedig in beeld gebracht. Ik zit niet te wachten op wat je met gevoel voor overdrijving een 'tsunami aan presentatorclose-ups' kunt noemen. Een onzichtbare commentator had ruimte gelaten voor veel meer informerend en zo niet, dan minstens esthetisch te rechtvaardigen beeldmateriaal. De irritatie is niet voldoende reden om de overige afleveringen van 'Langs de Schelde' de overige afleveringen te laten. Daarvoor resteert er naast de ergernis te veel mooi beeld en te veel ter zake dienende, mij nog onbekende informatie. Die feitelijkheden hoeven niet te worden voorzien van kreupelhoutpoëtische zinnen als: “De vooruitgang is onstuitbaar, zal de Schelde denken.”

Daarnaast is de balans in de relevantie tussen bewandelde zijpaden te vaak zoek. Een uit de lucht gegrepen faits divers-scène van Stapel die de wals danst met een 83-jarige vrouw die al zeer lang op dezelfde plaats nabij het water leeft, wordt afgewisseld met een zeer zinnig en informatief interview over een architectonisch verrassende en op een kasteel gelijkende, in onbruik geraakte kalksteenfabriek.

Zo zeer alle kanten op meanderen, zou een zichzelf serieus nemende rivier nooit overkomen, zal de Schelde denken.

PINNEN (Pastiche op 'Binnen' van Marco Borsato)

                                                      Ik open mijn ogen

De telefoon

De huisbaas chagrijnig

Man zeik niet zo en doe toch gewoon

En ik vraag me af of hij ze wel op een rijtje heeft

Als ik op tijd betaal dan vindt ie alles fijn

Ik kan maar één reden bedenken

Het moet dus toch mijn huurschuld zijn.

Ik wil pinnen

Al mijn poen is zwart

En bovendien ook op, dus pinnen.

Pinnen zonder grens en opnamelimieten, pinnen

Pinnen zonder schroom voor kredietregistratie.

Ik wil pinnen.

Pinnen!

Ik vrees dat hij me binnenkort op mijn bek slaat

Maar zonder iets te zeggen (of iets te overleggen)

Gooit hij mijn huisraad zo op straat

Ziet hij dan niet dat ik aan gaten aan mijn vingers lijd?

Huurders hebben hoogstens één gat in hun hand

Dit is mijn laatste Straatkrant

ik ben voor Albert Heijn beland.

Kon ik maar pinnen

pinnen tot ik nergens toe

in staat was

pinnen.

Pinnen tot de giromaat er groen van uitslaat,

pinnen

Tot je bij dat apparaat alleen klein geld kunt winnen.

ik raak buiten

zinnen.

En als ik weer naar de hoeren ga

na een uur en een half

al weer buiten sta

vraag ik me af: was die

temeier het nou waard?

In mijn zakken munt noch kop, mijn uitkering

in één keer op, achter het volgend

raam een nieuwe vlam

die mij vertelt dat het ook met Tikkie kan...

Maar ik wil pinnen,

Tikkie dat is klote, Tikkie dat is kut,

ik wil pinnen

Moet ik ook nog aan een creditcard beginnen?

Zonder lot de Staatsloterij winnen?

Ik wil pinnen, pinnen!

heejiejeeeeeeeeeee heeeeeeeeeeeeejjieeejeeeeeeeeee
heejiejieheeeeeeeeeeeeeeeeeejieheeeeeeeeeeeeeeeee

Pinnen met mijn bankpas, pinnen raakt mijn ziel

Viercijferige code, best wel infantiel

Pinnend raak ik op stoom

Als in mijn fantasie, als in een droom, fijn.

Zonder pinautomaten lijd ik aan fantoompijn.

Ik raak van de kaaaaaart

heejiejeeeeeeeeeeeeeeeee

Ik wil pinnen

heejiejeeeeeeeeeeeeeeeee

Ik wil pinnen

Buiten zinnen

ING beminnen.

Hejieeeeeee heee!

MIEN MET COVID NEGENTIEN (Pastiche op 'Achter de rhododendron' van Tol Hansse)

Niets ging boven properheid

Ze waste haar handen kapot

Ze was een erg schone meid

Toch voelde ze zich ziek en rot.

Haar oksel zat net iets te hoog

Ze nieste in haar elleboog

Dat leek niet geciviliseerd

Toch had ze 't uit de krant geleerd.

Mien zat in haar nachtjapon

Te hoesten, zij had omikron.

Vandaar dat zij een list verzon

Zodat zij toch de hort op kon.

Slikt Mien Ivermectien misschien?

Mien wat slik je, hoehoe Mien?

Mien staarde naar de horizon,

En nam nog een lachgasballon.

De deur uit tegen elke prijs

Wat fraude dat kon weinig kwaad

Ze regelde een testbewijs

Want wilde rustig over straat.

Quarantaine dat was niks voor haar

Ze was er toch geen kluizenaar?

Twijfelend en in dubio

Bleef ze toch maar in haar studio.

Mien, zij had dus omikron.

Haar kuchje was niet echt bon ton

Ze ging zowat uit haar plafond

Omdat zij niet de hort op kon,

Wellicht hielp dit Mien misschien

Zelftests ze nam er tien

Omdat zij nooit eens rustig kon

Een plaat voor haar kop van beton.

Maar Mien hervond zichzelf al snel

Veroverde een rijke vent.

Naar zijn geld luisterde ze wel

Dus zeer gauw was ze ingeënt.

Haar pech echter de naald was vuil

Op haar bovenarm een grote buil

Ze vreesde en ze voelde reeds,

Geen omikron, nu had ze AIDS.

Mien dronk uit een zakflacon

Chartreuse tot ze niet meer kon

De prikker was nu haar demon

Tribunaal-vuurpeloton.

Heeft u haar soms gezien misschien?

Mien heeft geen Covid negentien.

Maar haar vent vindt haar niet meer lief

Want Mien is seropositief.

Mien is seropositief

Wat zegt u daarvan? Alstublieft.

Ze zuipt en snuift als Willem Kieft.

De goegemeente is ontriefd.

Nauwelijks levend, driekwart dood.

Slijt Mien haar dagen in de goot.

Eigenlijk is het getikt.

Dat Mien nog geen AIDS-remmers slikt.

https://www.youtube.com/watch?v=ZJ6K1hJ8oSc

 

ACHTER DE GERANIUMS (Pastiche op 'Achter de rhododendron' van Tol Hansse)

https://www.youtube.com/watch?v=ZJ6K1hJ8oSc

Van niets raakte zij al in shock

Streek iemand haar over haar wang

Het liefst had zij hem dan geblockt

Nu kroop zij achter het behang.

Een Facebook-duim dat ging nog net

Al was dat ook niet je van het

Een hartje werd haar echt te veel

Voelde zij zich in haar kruis gestreeld.

Mien zat in haar nachtjapon

Achter de rhododendron

Slikte zes strips oxycodon

Zomaar weg, zonder pardon.

Was dat niet wat te veel misschien?

Ach, zes strips waren er geen tien

Mien dacht dat ze het best aan kon

Driehonderd mg. oxycodon.

Overmoedig ging ze naar de kroeg

Doorbreken zou zij daar haar sleur

Want juist nu had ze niet genoeg

aan oxy, ze was in mineur.

Omdat ze zin had in plezier

Dronk ze daar vier glazen bier

Toch raakte ze niet in haar sas,

Omdat de slijter veel goedkoper was.

Mien lag in haar nachtjapon

Knetterstoned, oxycodon

Ze wist nooit waaraan zij begon

Of iets nou wel of juist niet kon.

Heeft u haar iets gedeald misschien?

Doodzonde, ze was net clean

Nu lag ze in haar nachtjapon

Dronk strohrum uit een zakflacon.

Ze moest naar huis, dat wist ze best

Ze wilde dat ze lopen kon

Vergeefs, dat had ze al getest

Stond op en viel gelijk weer om.

Ze tastte naar haar telefoon

Een taxi bellen moest gewoon

Geen nummers, slechts emoticons

Achter de rhododendrons.

In nachtjapon lag Mien geveld

Had toch nog 112 gebeld

De ambulance was er snel

Intensive care dat moest nu wel.

Na een dag of drie was Mien ter been

En zond het ziekenhuis haar heen

Nooit meer oxy, maar slechts valium

Achter de geraniums.

Mien slikte nog slechts valium

Achter de geraniums.

Was wel wat minder in haar hum

Achter de geraniums.

TROSTOMAAT - EVOLUTIEHIAAT

Na 300 dagen tot zijn tevredenheid in de koelkast te hebben vertoefd – Vertoefd? Dat mocht u van hem gerust 'verpoosd' noemen. Hij had het er reuze naar zijn zin gehad. – kwam de in het jaar 24 v. Chr. geconcipieerde trostomaat van Albert Heijn tot de conclusie dat hij het achterwaarts gerekende tijdsbestek in voorwaartse zin nog rustigjens en op zijn gemak moest kunnen volmaken. Inderdaad, dat zou bij leven en welzijn van de planeet Aarde dus minstens tot het jaar 4072 n. Chr. zijn.

Tijdens zijn bestaan op het ondermaanse had wetenschaps- en rariteitenjournalist Chriet Titulaer ooit overwogen een item in zijn televisieprogramma 'De Wondere Wereld' te wijden aan de bijzondere eigenschappen van de trostomaat van Albert Heijn. Er was echter een probleem opgedoken: bij zoveel wonderbaarlijks sloeg elke poging de inleidende tekst van zijn item uit te spreken om in een angstaanval. Hoezeer Chriet ook trachtte zich op zijn uitspraak van sinds jaar en dag te focussen, zijn typisch Limburgse accent en dictie veranderden in plat Rotterdams. Nu zult u wellicht geneigd zijn te zeggen: 'Wat zou dat? In tegenstelling tot in 'wellicht geneigd zijn te zeggen' bevindt zich in 'trostomaat' geen g of g-klank, dus zoveel verschilt het niet in de uitspraak. In dat geval rekent u buiten de waard. Waar de letter r uit trostomaat met Limburse dictie wordt uitgesproken, verandert de klank vanzelf in die van de letter g. Verlaat het woord 'trostomaat' de mond met Rotterdamse tongval, dan komt de letter r er al rollende uit tevoorschijn. De auditieve cultuurshock werd Chriet keer op keer te veel. Het voelde alsof zijn baard zich ineens direct onder zijn neus bevond en hij dus met een snor door het leven ging. Dat kon hij er niet ook nog eens bij hebben. Hij mocht als wetenschaps- en rariteitenjournalist doorgaans goed beslagen ten ijs komen en zelden op een fout te betrappen zijn, die baard was zijn esthetisch unique selling point. Zijn gelaat grimaste bij de gedachte aan de keiharde voet van de zendercoördinator tegen zijn zitvlak in het geval van snor in plaats van baard. De zendercoördinator zou bepaald niet kunnen lachen met het plotseling veranderde uiterlijk van de met stereotiep gelaat door het leven wandelende presentator. Als er aan dát imago zou worden getornd, kon hij net zo goed Albert Verlinde tot wetenschaps- en rariteitenfrontman bombarderen.

Bovenstaande anekdotiek is grotendeels fictief. Ik wilde er slechts symbolisch de overdreven lange levensduur van de trostomaat van Albert Heijn mee schetsen, maar raakte even afgeleid. De werkelijkheid van de trostomaat van Albert Heijn is minder rooskleurig, want op te delen in twee fases: a. nog onvoldoende gerijpt en dus te hard om te snijden zonder een mes schade toe te brengen; b. bedorven, cq. verrot. De trostomaat van Albert Heijn beschikt over de kwaliteit een reuzensprong te maken over de stadia: a. rijp en prima te eten; b. iets overrijp, maar nog steeds zeer goed eetbaar. Deze fases doet de trostomaat van Albert Heijn niet aan, hij slaat ze doodleuk over. Is dit een Westlands complot? Is er een wetenschappelijke verklaring voor? Wellicht had Chriet uitsluitsel kunnen geven. We zullen het nooit weten. Hij overleed na een aanmerkelijk kortere levensduur dan de fictieve trostomaat uit het begin van dit epistel. Over de kwestie of Titulaers overlijden is veroorzaakt door een shock na het vernemen van het gerucht dat Verlinde zijn baan zou overnemen en hij 'Shownieuws' zou moeten presenteren vermeldt Wikipedia niks. Nog niks.

 

USUAL SUSPECT

 

Water blijkt de opdrachtgever voor de aanslagen met explosieven op panden van Vlaardingse loodgieter te zijn.

Water kon het niet verkroppen dat de loodgieter telkens lekken in leidingen dichtte waar water zijns weegs wilde gaan. Water wilde de loodgieter een lesje leren. De rechter legde water geen gevangenisstraf op, maar verplicht verblijf in de Nieuwe Maas, het Scheur en de Nieuwe Waterweg. Doorstroming naar de Noordzee werd water ook toegestaan. Bij verder weg vloeien zou water onder internationale jurisprudentie vallen. De rechter voelde zich niet bevoegd daarover een uitspraak te doen.

Met het verzoek van waters advocaat het zijn cliënt toe te staan over Gods akker te loopen stemde de rechter in, met de nuancering dat de verdachte in die gevallen direct uit wolken afkomstig diende te zijn. Over loopen over Gods akker uit besproeiingsmaterieel volgt later uitspraak.

Op de vraag van de loodgieter waarom water opdrachten aan derden had verstrekt om over te gaan tot het veroorzaken van de schade en niet zelf tot actie was overgegaan, antwoordde waters raadsman dat explosieven en water een ongelukkige combinatie vormen, die het waarschuwend en afschrikwekkend effect van de aanslagen grotendeels teniet zou hebben gedaan.