DE OPENBARING

Na een bezoek aan mijn huisarts, waar ik weer een lading van de spierverslapper Baclofen - vooral leuk tijdens feesten en partijen - kreeg voorgeschreven, voerde mijn stadstripje naar de afdeling radiologie van het Dijkzigt. Al kan ik voor het begrip beter 'de röntgenafdeling' schrijven en schijn ik het Dijkzigt tegenwoordig met de naam 'Erasmus MC' te moeten duiden.

Donkere wolken pakten zich samen boven Rotterdam. Nou ja, ze kwamen in ieder geval met gezwinde vaart aanvliegen, terwijl ik een Baclofen richting mik mikte. In mijn gedachten vormde de identificatieplicht een cumulonimbus, beter bekend als buienwolk. Zonder mijn pasje van ziekenfonds CZ-Groep en zonder geldig identificatiebewijs moest ik nog maar zien hoe ik in Donars naam op de röntgenafdeling zou belanden. De receptioniste deed makkelijk en verwees mij door naar de administratie. Het meisje aldaar nam tot mijn aangename verrassing de afwezigheid van ziekenfondspas en identiteitsbewijs voor kennisgeving aan. Na enige basale info mijnerzijds, namelijk naam en adres, en enkele toetsaanslagen bleek zij al een hoop van mij te weten. Om een nieuwe ziekenhuispas te kunnen vervaardigen, maakte zij vervolgens ter plaatse een foto van me. Niet eerder was ik dermate als niet minder dan fenomeen geportretteerd geweest. De ogen op wijs, het hoofd op zowel doorleefd als vele kilo's minder en de lippen wijselijk gesloten over het hiaat in mijn gebit. Hier zat iemand. Daarna moest ik de rode lijn volgen voor de volgende fotosessie.

Toen ik eenmaal op mijn rug op de röntgenbank lag, gaf de radioloog aan dat ik mijn armen naast me 'kon' leggen. Waarschijnlijk bedoelde hij 'moest', want dat ik dat kon wist ik zelf wel. Iedere vorm van flits, waar ik onwillekeurig toch een beetje op had gerekend, bleef uit. Toen me te kennen werd gegeven dat ik inmiddels op mijn zij 'kon' gaan liggen, wist ik na te laten te vragen of de eerste prent een beetje gelukt was. Ik draaide een kwartslag. Dat was het moment dat de Baclofen inkickte. "Die kleuren", hoorde ik mijzelf met het stemgeluid van Frank Govers in gedachten de plotselinge verandering van lichtval beschrijven. Anderhalve minuut later stond ik, met de bovenkleding weer aan, buiten het kleedkamertje en ging op zoek naar de uitgang.

De combinatie Baclofen met zijdelings op een bank op de afdeling radiografie van het Erasmus MC liggen, kan ik iedereen aanbevelen.

Dat de juffrouw van de administratie mijn foto niet op haar Facebookpagina, als zijnde in a relationship with wilde plaatsen, zal ik haar nooit vergeven.