Net zo lang in de wachtkamer van de apotheek zitten tot er iemand met geprononceerde kin zijn recept komt ophalen, gillen dat ik ook pillen wil waar mijn klus van in zijn achteruit gaat, met mijn ogen draaien, kwijl uit mijn mondhoek laten lopen, op de grond gaan liggen stuipen, mijn broek los knopen, rustig opstaan en aan de baliemedewerker vragen of ik morfine mag en of ze niet de nieuwste editie van Privé hebben omdat ik de leesmapversies allemaal al ken. Dan ben ik dus in mijn element.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten