HYPOCHONDER

Ik hoefde slechts van Rotterdam naar Breda. Ik was echter zo dom de Sprinter te nemen. Dat betekende dus dat de trein op ieder tussengelegen station stopte. Tot overmaat van catastrofe hield de Sprinter op elk station langer dan vijf minuten halt. Dat stoptreinen soms iets langer blijven staan om intercity's langs te kunnen laten razen, was me bekend. Maar dit begon op te vallen. Met deze Sprinter was iets goed mis. Anders zou het vervoermiddel niet telkens langer dan vijf minuten moeten uitblazen om weer op adem te komen. Deze Sprinter mankeerde echt iets. Dit leek op aan dodelijkheid grenzende vermoeidheid.

Ik dacht direct aan aids. Ik zat in een Sprinter met aids. Bij het binnenrijden van de Sprinter op Rotterdam CS was me in eerste instantie weinig opgevallen. Het was niet een roze gekleurde Sprinter. Ook kwam de trein niet begeleid door opzwepende beats en gehuld in tanga voor het perron aanmeren. Daarnaast zag ik geen ziekte verradende, gore huidkankerachtige zwarte bulten op de huid van de trein. Wél meende ik aan zijn motoriek te hebben gezien dat ik met een nogal wufte, enigszins nichterige Sprinter van doen had. Ik kan moeilijk beschrijven wat het precies was, maar zijn manier van het station binnenrijden klopte niet helemaal. Het zou kunnen dat ik de Sprinter naar de 'rookpaal' genoemde fallus op het begin van het perron had zien lonken.

Aangezien ik niet homofoob ben, had ik zonder verder ergens over na te denken plaatsgenomen, maar nu viel het kwartje: dit was een Sprinter die zijn neigingen niet kon bedwingen en die zich buiten werktijd ophield op homo-afwerkplaatsen. En natuurlijk had de onderhoudsdienst van de Nederlandse Spoorwegen – NedTrain, heet die tegenwoordig – altijd nagelaten zijn materieel periodiek op aids te testen. Zo zijn ze nu eenmaal bij de NS: als ze iets na kunnen laten, zullen ze het niet laten. Behalve het bouwen van overbodige kantoorgebouwen. Daar hebben ze bij de verzelfstandiging destijds de tak NS Vastgoed voor opgericht. Wat is er immers logischer dan een vervoersbedrijf stenen te laten stapelen?

Laat ik niet afdwalen. Ik zat hier in een probleem-Sprinter. De oorspronkelijke HIV-infectie had vanwege het feilen van de onderhoudsdienst NedTrain niet geremd door aids-remmers in het innerlijk van de stoptrein kunnen voort woekeren. Ze had zich kunnen ontwikkelen tot het zogenoemde full blown aids. Dat had ik weer. Zat ik eens in een trein, was het een trein met compleet ontwikkelde aids. Nog een geluk dat zich in Sprinters geen toiletten bevinden, anders was ik misschien nog blootsbips op een wc-bril gaan zitten. Er trok een huivering vanaf scrotum, via bilnaad, onderrug en ruggengraat tot in mijn hersenen, alwaar zich mijn bewustzijn pleegt op te houden. En dat bewustzijn zette mijn ratio aan het werk.

Hoewel ik op geen enkele wijze seks met de Sprinter had bedreven, vertrouwde ik de situatie bepaald niet. Ik had namelijk wél met mijn in spijkergoed gehulde bilpartij bovenop de naakte stoelbekleding gezeten. En uit de hoek van de spoormedische wereld blijft het nu eenmaal sinds jaar en dag angstwekkend stil over de aids-bestrijding onder treinmaterieel, Sprinters in het bijzonder. Sterker: nergens lees of hoor je eens iets over hoe je als rechtop staand zoogdier aids of een andere overdraagbare aandoening van onderling contact met een trein kunt oplopen. De mensheid wordt op dit vlak geheel in het ongewisse gelaten.

Ik ben er ongeveer heilig van overtuigd dat Richard Trevithick, de uitvinder van de stoomlocomotief, achter het uitblijven van welke medische verklaring dan ook zit. Trevithick werd aan het eind van de achttiende eeuw geboren in Tregajorran, een gehucht in het Engelse Cornwall. Als bewoners van Tregajorran ergens in uitblonken, was het in jaloezie. Trevithick moet hebben voorzien dat de stoomtrein ooit achterhaald zou zijn en zou worden vervangen door het elektrisch aangedreven exemplaar. De gedachte eraan zou hem weleens tot de grens van waanzin en soms eroverheen gedreven kunnen hebben. Ergens moet hij toen hebben laten vastleggen dat het de spoormedische wereld verboden zou zijn in te grijpen bij materieel dat aan catastrofale aandoeningen onderhevig was. Hoe verklaart u anders al die vertragingen op het Nederlandse spoornet? En dat gezeik met de Fyra kwam zeker ook zomaar uit de lucht vallen? Ja ja, noem mij een complottheoreticus en blijven jullie zelf lekker per trein reizen.

Deze week zal ik bij mijn huisarts langsgaan om me te laten doorverwijzen en dan te laten testen op soa's, aids in het bijzonder. Daarna ga ik zo snel mogelijk mijn rijbewijs halen.