donderdag 23 augustus 2012

FATUM

Ik zou zo graag via het wereldwijde web wat geld op mijn zakelijke rekening storten, opdat daarop de roodstand een wat draaglijker aanzicht en somma krijgt. Opdat ik het volgend kwartaal een wat minder desastreuze renteafschrijving te verhapstukken krijg. Maar Mijn ING denkt daar voorlopig anders over. Mijn ING ligt kennelijk nog bij te komen van het verzengend hete weekend en weigert mij een TAN-code te sms'en. Mijn ING meldt op zijn webzijde dat ik gebeld word als er geen sms volgt en dat ik iets, n'importe quoi, in de hoorn moet brabbelen of zeggen of mededelen of schreeuwen of kreunen. Daarna krijg ik dan per sms een TAN-code. Mijn ING belt me niet.

Maar waar zou ik mij als gefingeerd zelfbenoemd zenboeddhist druk om maken? Het gaat immers niet om het doel, maar om het pad dat naar het doel leidt. En als het pad nu dan kennelijk een handgeschreven acceptgiro in een envelop in een brievenbus richting de ING in Arnhem moet zijn, dan moet het pad maar een handgeschreven acceptgiro in een envelop in een brievenbus richting de ING in Arnhem zijn. Terwijl ik mijn handtekening op de acceptgiro zet, begint mijn telefoon te piepen. Om daar voorlopig niet mee op te houden. De TAN-codes voor overboekingsvolgnummers 7, 8 en 9 van de betalingsopdrachten komen binnen ge-sms't. Die heb ik alle echter tot ongewenst volgnummer verklaard door de door mij gewenste overboeking telkens nogmaals in te tikken. Ik ben nieuw hier, Mijn ING, bepaald nog geen routinier. Ikke moete nog inboergeren. De sms-toon van volgnummer 10 - de ter zake dienende - wordt onderbroken door drie anderstonigen, die mij mededelen dat mijn mobilonavelstreng nu toch echt aan het eind van zijn Latijn is. De oplader ligt in het huis van mijn ouders, op zo'n 120 kilometer gaans.

Na drie keer inademen via mijn buik vervolmaak ik mijn handtekening op de acceptgiro. Het leven is goed zo: een postbeambte heeft morgen 1 stuk post meer te bezorgen en zo een fractie meer kans op behoud van zijn baan. En ik heb zo een loopje naar de postbus.

Tijdens dat loopje zal ik niet de vrouw van mijn leven tegenkomen. Een mens kan nu eenmaal niet alles hebben.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten