Kind Human is de artiestennaam van
Isabelle van Beek. Tijdens haar solo-optreden op Vessel 11, als
support van hoofdact Better Joy, maakt ze tussen de nummers door al
duidelijk dat het leven haar bij tijd en wijle vermoeit, vanwege de
overweldigende indruk die ziektes en oorlogen op haar maken. Wat het
laatste betreft, verbaas ik me over de hoeveelheid onwelkome
bullshit, die er over de wereld raast. Bullshit veroorzaakt door
mannen die in het merendeel van de gevallen in een fatsoenlijk
functionerende rechtstaat achter slot en grendel zouden zitten in hun
eigen land. Doordat ze in het vaak ten onrechte opgehemelde
staatssysteem democratie op een positie zijn beland waar ze min of
meer onaantastbaar zijn voor rechtspraak die op anderen wél van
toepassing is. Democratie lijkt een leuk systeem. Het is de wens van
de meerderheid. Dat die meerderheid per individu totaal niet in staat
is verstandige keuzes te maken, is nogal jammer. Tot zo ver mijn
persoonlijke tegenwerpingen tegen de dictatuur van de meerderheid.
Het helpt de hoeveelheid informatie, nieuws, non-informatie, fake news en wat dies meer zij te temperen door de werkelijkheid minder via media tot me te laten komen. In winkels, bij concerten en in het verkeer – het dagelijks leven, dus – valt het me juist op hoe redelijk de sociale omgang tussen mensen is. Als ik op mijn fiets stap, heb ik na een flinke tocht veel vaker momenten waarop ik even netjes voorrang geef of heb gekregen; gepaard gaand met een glimlach plus waarderend handgebaar dan onmin; de middelvinger krijg ik zelden. En dat komt waarschijnlijk niet doordat ik op mijn tweewieler een vervaarlijke indruk wek jegens bestuurders van een SUV. Het is makkelijk het recht van de sterkste claimen in een zich als personenauto voordoende vrachtwagen. Bezoek aan muziekensembles in plaats van dat aan foebelle wil ook helpen een prettiger luim te krijgen. Allen voor één in plaats van stompzinnig tribalisme doet deugd. Al blijf ik het ondertussen hypocriet reuze lollig vinden als Feyenoord met 6-0 van Ajax wint. Nieuwsberichten over Gaza of de Westbank weten weer totaal andere emoties en overtuigingen in me boven te krijgen. Laat ik nu mijn aandacht maar op het optreden van Kind Human vestigen, voordat ik toch in een koleerte door aangewakkerd ongenoegen schiet. Je kan het niet even over Gaza of Ajax hebben of die lieden van het ouwe volkje komen weer om de hoek kijken. (Denk achter de laatste zin de knipogende, ironie aanduidende emoticon. Of kijk op www.genomineerdvoorhihihibokaal.com)
Waar hoofdact Better Joy, in de persoon van Bria Keeley, tijdens optredens ondersteund door bandleden haar act op het podium uitvoert, doet Kind Human het op haar gitaar, geholpen door slechts opgenomen begeleidende muziek van digitale tape. Een ander optreden, tijdens Concert At SEA bij de Brouwersdam, gaf ze wél met een begeleidende band, bestaande uit heuse humans, mensen van vlees en bloed, zie ik later. Het leverde een voller geluid en betere muziek op. De composities van Kind Human laten zich minder goed lenen voor een solo act dan voor een collectief gebrachte uitvoering.
Op Vessel 11 laat ze haar microfoonstem enigszins vervormd horen. Hierdoor verdwijnt het menselijk segment van haar optreden juist weer iets naar de achtergrond. Ik vind het geen storende, eerder een welkome vondst. Ze wist zo mijn eerste indruk, dat ik te schaften heb met niet meer dan een minstreleres, singer-songwriter nummer zoveel in een wat mij betreft onafzienbare rij onderling inwisselbare artiesten, naar de achtergrond. Doordat de opbouw in haar optreden – gechargeerd gesteld – van rustiger naar heftiger nummers oploopt, verdwijnt het idee van minstreelster steeds verder. “Wasted Love” is nog een rustige track; de laatste song, “Try Again”, draagt veel meer het karakter uit van 'Jan pak de leuning'. De bijdrage van ondersteunende bandleden zou de indruk van singer-songwriter nóg verder naar de achtergrond dringen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten