Het kwartet bestaat uit een zanger, gitarist, bassiste en drummer. Een nogal standaard bezetting, maar dat maakt geen ruk uit als je muziek maakt als Real Farmer. Waar ik tegenwoordig toevoegingen aan het palet standaard instrumenten vaak een verrijking vind, bewijst Real Farmer hoe het met een geijkte invulling, die bij de basis van rock blijft, met de oren zo wijd mogelijk open ook uitstekend vertoeven is. Koperblazers en/of synthesizer en/of viool en/of piano en/of desnoods doedelzak beschouw ik tegenwoordig vaak als welkome aanvulling. Real Farmer laat horen hoe die aanvullingen totaal overbodig kunnen zijn, zouden voelen als bijwerkingen van een chemokuur, om er eens een charmante metafoor met de nog altijd aanwezige haren bij te slepen.
Nadat de groep het concert heeft afgesloten met, naar mijn mening, hun beste nummer, “Perry Boys”, nemen mijn gedachten weer eens afslag absurdisme. Zou Real Farmer het huisorkest zijn van de BoerBurgerBeweging, mijn stem zou bij iedere verkiezing naar Caroline van der Plas gaan. Tenzij een van de bandleden ook op de kieslijst terug te vinden zou zijn. Dan zou mijn voorkeur naar die persoon uitgaan. En misschien is het een idee om de groep voortaan, evenals Real Madrid, “De Koninklijke” te noemen.
Daarnaast mag ik over venue Annabel de loftrompet graag weer eens steken. Het muziekonderkomen is vrij geruisloos en in relatief korte tijd aan de bouwgrond ontsproten. Ik vind het – een voorwaarde is dat ik op het balkon sta – een uitermate prettige zaal. Omdat ik wist dat deze avond was uitverkocht, zorgde ik vroeg binnen te zijn. Zo kon ik een plaats vooraan, tegen het hekwerk bemachtigen. Annabel beschikt op het balkon over een hekwerk dat de prijs voor meest functionele afscheiding in Nederlandse concertzalen zou moeten krijgen. Het reikt tot net iets boven de borst. Je krijgt nimmer het gevoel naar beneden te kunnen pleuren, wat in andere zalen wel zo is. Borstwering+, als het ware. Het bood mij de gelegenheid dusdanig relaxt te staan dat ik van zowel supportband Real Farmer als van hoofdact Tramhaus alle nummers van hun optredens kon vastleggen. Als je op de vloer in de zaal achteraan staat, in de buurt van de bar, wordt het zicht deels geblokkeerd door twee robuuste kolommen. Andere minpunten heb ik in Annabel nog niet kunnen ontdekken.
Als extraatje kreeg ik nog het wellicht tot waarheid uitgroeiende gerucht dat muzieketablissement Roodkapje zal verhuizen van de Delftsestraat naar een locatie in het Vierhavengebied. Het zou voor mijn opnamen een verbetering kunnen zijn. Het huidige onderkomen van Roodkapje is vanwege het ontbreken van verhogingen in het zaaltje verre van een ideale omgeving om niet geblokkeerd muziekuitvoeringen in beeld te brengen. Het was al het tweede extraatje van de avond. Het eerste was dat er ondanks de hoge mate van uitverkochtheid vooraf een plaats voor me was gereserveerd op de genodigdenlijst. Ik schijn ook nog eens over de juiste connecties te beschikken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten